Oosterse Sterhyacint / Scilla Siberica

De Oosterse sterhyacint (Scilla siberica) is een bolgewas uit de aspergefamilie (Asparagaceae). De plant lijkt sterk op de vroege sterhyacint (Scilla bifolia), maar heeft knikkende bloemen. Ook zijn de bloemstelen korter dan de diameter van de bloemen, terwijl deze bij de vroege sterhyacint juist langer zijn. Ten slotte kan de bol evenals de vroege sterhyacint twee bladen hebben, maar in tegenstelling tot de vroege sterhyacint kan de Oosterse sterhyacint ook drie of vier bladen hebben.

Voor het natuurlijke verspreidingsgebied wordt meestal, zoals de soortaanduiding siberica al aangeeft, Siberië opgegeven. Ten minste een bron ontkent Siberië ten stelligste en geeft Midden-Rusland op. Heukels’ Flora van Nederland noemt Zuidoost-Europa en Klein-Azië als oorspronkelijk verspreidingsgebied. De plant is als stinsenplant in West-Europa ingeburgerd maar komt hier van nature in het wild niet voor.

Gedurende de winter is de plant niet meer dan een vingerdikke bol. Al vroeg in het voorjaar komen hier dunne bladen uit. De stervormige bloemen bloeien in het voorjaar, in maart en april, terwijl gedurende de zomer er niets meer van het plantje te zien is.

Tuin

De planten zijn als voorjaarsplanten gewild bij tuinliefhebbers.

De plant doet het goed op matig voedselrijke grond met voldoende vocht en een goede afwatering. Ze zijn goed vorstbestendig, maar kunnen niet goed tegen grote hitte of droogte. Zon en lichte schaduw zijn geen probleem.

Enkele cultivars:

• Scilla siberica ‘Alba’ met witte bloemen
• Scilla siberica ‘Spring Beauty’

bloeitijd: april, maart
zonlicht: halfschaduw
bloemkleur: blauw/paars
bloeiduur: bol
bodemvocht: weinig vocht
kenmerken: honingbij vriendelijk